Pored dve standardizovane rase goniča na području Srbije, najveću populaciju od svih nestandardizovanih goniča čine srpski žuti goniči. Od strane Kinološkog saveza, 1954. godine, oformljena je komisija za autohtone rase koja je predložila da se usvoje standardi balkanskog trobojnog goniča, što je kasnije i učinjeno, i potom predložila standarde za balkanskog žutog goniča, balkanskog oštrodlakog goniča. Na osnovu ovih istorijskih činjenica i prikupljenih podataka sa terena, tek u jesen 2008, otpočelo je istraživanje veličine populacije pasa ove rase u Srbiji. Rasa nije još uvek priznata od strane FCI.
Photo: lovackipsi125.blogspot.com
Karakteristike
Oni su psi srednje veličine, snažni i izdržljivi, glave srazmerne sa telom, njuška je klinastog oblika, ušiju koje su viseće i srednje dužine. Dlaka je kratka, glatka, sjajna i prilegla uz telo, sa dobrom podlakom. Boje su žute do žuto crvene. Kod manjeg broja pasa javljaju se oznake bele boje na glavi, grudima, šapama, prednjim delovima nogu i vrhu repa. Za razliku od srpskog goniča, žuti gonič nema nijednu oznaku crne boje na telu.
Srpski žuti gonič kao kućni ljubimac
On je pre svega lovački pas za lov na krupnu i sitnu divljač, ali ga krase brojne lepe osobine. Tolerantan je, ima blagu narav, odlično se slaže sa decom i porodicom. Nije preporučljivo držati ih sa drugim životinjama, jer imaju prirodan instikt za lov.
Dozvoljeno je preuzimanje sadržaja u nekomercijalne svrhe (u celosti, ne delova), uz obavezno upućivanje čitaoca u prvoj rečenici na izvor Djole dog (obeležen drugom bojom ili boldovanim slovima) sa postavljenim linkom ka stranici na kojoj je tekst izvorno objavljen, i na autora (ako ga ima). Nepoštovanje ovih pravila smatraće se kršenjem autorskih prava, u smislu Zakona o autorskim i srodnim pravima.
